Kennis veroudert tegenwoordig snel, de complexiteit neemt toe en dat maakt het vermogen tot – steeds weer – leren belangrijker. In het klaslokaal worden we echter veelal geconfronteerd met het product van het leren, niet met het leren zelf. Lees verder ›
Het is zo’n mooi plan en toch komt het nauwelijks van de grond.
De instemmers leggen het af tegen de luid klinkende, boze nee roeper. Het is niet voor het eerst. De dwarsligger laat zich gelden. Nee, omdat het nee moet zijn.
Ik leg het ook af. Ik weet me geen raad; voel me geïrriteerd en machteloos. Lees verder ›
De doelgroep bepalen lijkt de eerste stap
Van collega Kiki Verbeek kreeg ik een vlot te lezen boek. De titel bleef hangen:
‘Integere types doen niet aan marketing, overtuigd zakelijk bloggen.’
Marketing – overtuigd – zakelijk… zijn woorden die niet boven aan mijn vocabulair of to-do-list- staan.
Voel me gelukkig met mannen en vrouwen die via mond op mond reclame de weg vinden naar mijn praktijk. Gebruik het ook als excuus, de-klanten-komen-toch-wel, om de digitale communicerende wereld niet te omarmen. Geen opgetuigde website van mijn kant of zakelijk marketing plan van deze ondernemer. Lees verder ›
In het verleden heb ik regelmatig gewerkt met jongeren die op de een of andere manier ontspoord waren op school. Ze kwamen dan in speciale groepen terecht met als belangrijkste doel om de jongere terug te laten keren naar het reguliere onderwijs. Dit ging met wisselend succes natuurlijk. Ik kan me een van die jongeren nog goed herinneren. Het was een jonge jongen, nog geen 16 jaar. Bij het minste of geringste ging hij compleet uit zijn dak, hij werd agressief en sloeg er soms ook letterlijk op. Toen hij ons als docenten ging bedreigen werd het tijd voor een huisbezoek. Groot was onze schrik toen we bij aankomst zijn vader ontmoeten. Alleen al de voorzichtig uitgesproken zin: ‘we willen het graag met u hebben over uw zoon’, zette een enorme kettingreactie in gang. Lees verder ›
Laatst luisterde ik naar een gesprek met Freek de Jonge op radio 1. Freek keek terug naar ‘Bloed aan de paal’. De actie die hij, nu 40 jaar geleden, samen met Bram Vermeulen ontketende tegen deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in Argentinië. Freek en Bram namen stelling voor een boycot van dit WK vanwege de dictatuur en mensenrechtensituatie in Argentinië destijds. Freek, zelf groot voetballiefhebber, werd op een nacht strijdbaar wakker en zette de actie, bij wijze van ‘experiment’, in gang. De actie groeide uit tot een groot succes met discussieavonden, theatershows, ruime media-aandacht, petities en internationale steun. Er kwam een echte beweging op gang, een groter wordende olievlek. ‘Niemand kon meer zeggen dat hij/zij niet wist wat er allemaal mis was in Argentinië’.
Lees verder ›
Els Markink, opleider Basis- en Vakbekwaam, schreef een zelfrelativerende blog waarin ze een mooie parallel maakt tussen een persoonlijke veranderopgave en de praktijk van leiderschap en persoonlijke ontwikkeling.
De afgelopen achttien jaar heb ik met de nodige zendingsdrang aanstormende en ervaren leiders in het onderwijs relativerende boodschappen meegegeven. Net als langzaam afvallen gaat ook langzaam veranderen sneller dan snel veranderen. In juli 2016 ben ik begonnen aan mijn eigen afvalproces, want de laatste zes jaar kwam ik mede door de overgang per jaar één kilo aan.
Vorig schooljaar werd ik direct na de zomervakantie in het diepe gegooid. In september kwam ik op mijn werk en werd mij gevraagd per direct de waarnemend directeur te vervangen. Dat was nogal een onverwachte vraag, want vlak vóór de vakantie was ik gepasseerd voor taakuren als opleider in de school. Om eerlijk te zijn was ik mijn wonden nog aan het likken.
Onder het mom: vraag niet hoe het kan, maar geniet eraan, heb ik ‘ja’ gezegd, en ben snel mijn ego op gaan poetsen. Dat was niet eenvoudig, want leidinggeven vraagt toch om een zeker zelfvertrouwen en elan en daar was ik wel het een en ander van kwijtgeraakt.
Lees verder ›
Het antwoord op deze vraag maakt je niet zelden pijnlijk bewust van een generatiekloof. Oudere jongeren vanaf pakweg 40 jaar kennen het verhaal niet meer. In de fabel staat de mier voor plannen, denken aan de toekomst, het spreekwoordelijke appeltje voor de dorst. De krekel vertegenwoordigt het gevoel van ‘pluk de dag’, leven in het nu, geen zorgen voor morgen. De fabel rekent in de moraal meedogenloos af met het levensgeluk van de krekel. Aldus valt het te beschouwen als een groot compliment aan de spaarzaamheid die past of paste bij de Nederlandse volksaard. Lees verder ›
Het advies ‘Een krachtige rol voor schoolleiders’ van de Onderwijsraad is een hartverwarmend pleidooi om het schoolleidersvak meer gewicht te geven. En tegelijkertijd een uitnodiging áán schoolleiders en bestuurders om dit zelf te creëren.
Het advies juich ik in grote lijnen toe. Ik vind het belangrijk dat schoolleiders vanuit hun strategische visie inhoud geven aan hun handelen. Maar hoe nu verder? Lees verder ›