Het nieuwe ‘corona-evenwicht’

Bianca Steman is directeur van de Franciscus-school in IJmuiden. Zij volgt dit jaar de opleiding Basisbekwaam bij NSO-CNA en schreef als opdracht voor de opleiding een column over haar leiderschap(sontwikkeling) in tijden van corona.

Balans, het nieuwe evenwicht

In normale tijden ben ik evenwichtig en rustig en maak ik meestal gebruik van de ‘milde’ gereedschappen die ik in mijn leiderschapskist heb zitten. Dat is dan genoeg om het evenwicht weer te herstellen.

In dit Corona-tijdperk echter is alles groter en heftiger. Ik word uit mijn comfortzone gehaald. Ik slinger wat meer heen en weer. Dat is spannend maar tegelijkertijd ook heel leuk.

Geen zekerheden

Al is het maar de soms heftige strijd die mijn gevoel en mijn ratio met elkaar uitvechten. Weer kinderen in de school, spannend, zo zonder eenduidige wetenschappelijke onderbouwing. Iets waar ik juist veel waarde aan hecht. Geen zekerheden. Dat zorgde bij mij voor een enorm gevoel van onrust. En zelfs opstand. Spanning in mijn lijf. Ik wil niet ziek worden. Maar zeker ook niet het laatste zetje zijn voor mijn vader die in de risicogroep valt. Dan maar niet meer naar hem toe tot halverwege de zomervakantie. En met mijn eigen waterkoker loop ik mijn kantoor in. Zal ik dan ook maar niet meer door de school lopen maar in mijn kantoor blijven en mijn verjaardag (vandaag) maar niet vieren voor mijn kinderen en……

Door mijn onzekerheid te tonen gaf ik ruimte

En dan neemt de ratio het weer over. Alle maatregelen zijn er niet voor niets. Natuurlijk zijn er geen garanties maar het volgen van de richtlijnen maken de kans dat ik iets oploop wel kleiner. Zo heen en weer geslingerd worden is voor mij een nieuwe ervaring. En toch levert deze ervaring mij ook iets op. Ik heb deze strijd uit mezelf  benoemd tijdens een teambriefing. Iets wat ik anders niet zo snel gedaan zou hebben. Juist door mijn ‘zwakte’ en onzekerheid te tonen, mijn kwetsbaarheid en emotie gaf ik indirect bij collega’s (en mezelf) aan dat het ok is om je zo te voelen. Bij de collega’s gaf het opening, ruimte, herkenning en erkenning van hun gevoelens. Het gaf lucht. (zo vertelden ze me later op de dag)

Mijn leiderschap ontwikkelde zich

Het nemen van beslissingen is bijvoorbeeld ook iets waar ik nu heel anders mee omga. Waar ik voorheen nog vond dat alle belanghebbenden op zijn minst vooraf geïnformeerd moesten zijn en het liefst ook inspraak moesten hebben voelde ik mij nu door de omstandigheden gedwongen om soms een beslissing die ik zelfstandig maakte gewoon mede te delen. En dat vond ik best spannend. Want ja, waar is dan de inspraak en de inbreng van de anderen. Iets wat ik normaal gesproken belangrijk vind. Zoals met een schema voor noodopvang. Zonder overleg met de collega’s vooraf. Maar het rooster moest er snel komen. Noodzakelijk voor de voortgang. Dus gewoon meegedeeld. Ik was niet echt nerveus maar toch wat gespannen voor de reacties, want wat als er nu weerstand zou komen… De reacties van de collega’s verraste me. Helemaal geen weerstand. Fijn dat het zo snel geregeld is. Natuurlijk pakken we dit op. En slechts één vraag, waarom bepaalde collega’s er wel of niet opstaan. Enkele collega’s complimenteerden mij ook; fijn dat alles zo geregeld was, snel en duidelijk.

En dan is er nog een verandering. Waar ik eerder (eerder dit schooljaar) vaak koos voor het rustig uitplanten van zaadjes, de geleidelijke weg ben ik nu veel directer. Dus niet met een rustig wandelingetje, maar in sprint op het doel af. Het is juist die focus die mijn teamleden nu zo prettig vinden. ‘Fijn dat we nu alleen doen wat nodig is en zo efficiënt.”

Nieuwe situatie, ander leiderschap

Als ik de balans opmaak is mijn conclusie: deze nieuwe omstandigheden vragen om een nieuwe aanpak en nieuw leiderschapsgedrag, nieuwe sturingsacties van mij. Directer en directiever. Ik ben trots dat ik dat kan en ik heb gezien wat de positieve kanten en effecten zijn van mijn nieuwe gedrag. En ik ben daarmee goed in evenwicht gebleven, ik heb een nieuwe balans gevonden. (en die nieuwe balans bevalt me wel.)

Bianca Steman is directeur van de Franciscus-school in IJmuiden

Naar onze andere blogs

Lees de interviews in onze serie over leiderschapspraktijken in tijden van corona