Persoonlijk Leiderschap
start 25 september 2019

Komt dit je bekend voor?

Lilian ter Laak, 3 april 2020

IkAlle ballen in de lucht hoor een bekend patroon van deelnemers aan onze opleidingen, die moedig aangeven hoe ze binnen deze Corona tijd staande blijven in werk en ‘thuis’-zijn.
Druk met meerdere ballen in de lucht te houden: gezin, werk, ‘alleen’ eten en drinken halen. De zorg die komt kijken bij een Pandemie voor anderen en de stille dreigende vraag  ‘Loop ik de kans ziek te worden?’ met de angst-scenario’s die daarbij horen, spelen ook minder vrolijk door mijn hoofd.

Nog nooit zijn de twee werelden werk en school voor ouders zo dicht bij elkaar gekomen als nu. Als je in het onderwijs werkt lijkt dat een simpele optelsom, naast het begeleiden van je eigen kinderen ook je klas vrolijk aansturen vanuit de meest stille kamer in huis (soms een ware zoektocht). Maar niets is minder waar!

Vroeger kreeg je ook wel eens een extra ‘taakje’ in je groep toegeschoven als het even niet meer ging bij juf Jannie. Ook na het dringende appèl van jouw directeur ging je met een extra opgedeeld groepje fluitend aan de slag, omdat collega leerkrachten de griep hadden, je zou er bijna naar terugverlangen, want die griep ging over, was niet zo bedreigend en we hadden geen enkel inzicht in het aantal doden.

Hoeveel (rollen) kun je aan?

Alle ouders merken nu hoe ingewikkeld het kan zijn je eigen bloedjes ‘s ochtends in de goede stand te krijgen om als een brave borst, het liefst zelfstandig, aan het werk te gaan.

WANT mama mag zelf ook nog aan het werk, terwijl jij je zorgen maakt om je ouders in een kwetsbare leeftijd, je eigen longen ook niet wat je noemt in een topconditie zijn en dan hebben we het nog niet over de vrienden of die broers die alleen zijn.

Het eenzame isolement lijkt na 2 weken nog mee te vallen. Er is nog zoveel nieuw(s): de informatiestromen, kinderen full-time om je heen, elke dag een gezonde weerstand-maaltijd maken, de buurvouw met de drama-driehoek op haar gezicht eindelijk op veilige afstand, een wakend oog op de toiletrollen, Thea en Theo in de herhaling bij optimale troost tv, een digitale doorblik in het huis van je collega, het zoeken naar een nieuw ritme en dat alles in de wetenschap ‘het is geen sprint, het wordt een marathon!’

In de supermarkt bekruipt mij het gevoel dat ik naast de 1.5 meter afstand vooral aandacht wil schenken aan die mensen die keihard werken voor ons. Kijk iedereen vriendelijk aan, behalve de mevrouw die er toch een uitje van maakt met haar man, en geef complimenten aan het personeel en bedank ze oprecht voor het geduld en het harde werken.

Mijn blik is emotioneel betrokken en non-verbaal dichtbij, de 1.5 meter respecteer ik door duidelijk om me heen te kijken, soms stil te staan, de ander voor laten gaan, ik wil het graag goed doen. De dame van het Kruidvat vertelde dat ze vorige week werd uitgescholden door een vader die alle babyvoeding wilde kopen, ‘U mag er twee meenemen meneer!’. Dat was voor hem genoeg reden haar de huid vol te schelden met de meest verschrikkelijke discriminerende verwensingen. En daar heeft Thierry Baudet dan weer geen filmpje van gepost.

Hoeveel rollen heb je nu in deze crisis? Misschien nog wel steeds dezelfde rollen als voorheen, alleen gevuld met andere taken en zorgen en ze komen allemaal in één huishouden bij elkaar. En dat voelt als veel, heel veel en dat merk ik ook bij onze deelnemers.

Hoopvolle leiders

Welke troost kan ik bieden? Welk perspectief komt eraan, ik had toch altijd mijn mond vol over hoopvolle leiders………..?

Om te beginnen zien we onszelf binnen het onderwijs in een enorme leercurve, de allerliefste juf van mijn oudste zoon gaf het eerlijk toe, ‘tja ik zal er nu toch ook digitaal aan moeten geloven’. Mijn senior-collega, nog geen 3 maanden weg van haar pensioen, doet dappere pogingen om met ZOOM en SKYPE zich digitaal te melden met haar zoon als helpdesk ernaast. Wij leren als opleiding maatwerk te leveren en zien en ervaren zelf hoe belangrijk het is dat je contact maakt en onderhoudt met elkaar tijdens een crisis. Relatie voor de prestatie.

Richt je op waar we nog wel invloed op hebben zou Covey ons meegeven en focus op het positieve hoor ik menig goeroe schallen! Ja, het is ontroerend het Rotterdams Philharmonisch orkest creatief met elkaar te zien spelen vanuit ieders huiskamer, de natuur voelt ondanks de hooikoortsperikelen een stuk frisser en schoner aan onder de wolken van Schiphol, ik leer over mijn gezin zoveel meer en ook enige zelfreflectie schuw ik niet. We staan dus in de bezinnings- en leerstand.

Waardering

Ook zie ik meer waardering voor de mensen die er in deze tijd toe doen, van de vuilnisman tot de vakkenvuller, van de huisarts tot de specialist. Die laatste kan ineens de tijd nemen voor een warme telefonische terugkoppeling want de wachtkamer lijkt leeg dankzij Corona.

Alle initiatieven in het elkaar ondersteunen: van warme all-you-need-is-love uitzendingen, tot soep maken voor de oude buren, van troost tv tot nieuwe en opbeurende you-tube filmpjes en liedjes met meer oog voor elkaar.

Ik zie de creatieve energie die bij mensen vrijkomt waardoor er nieuwe ruimte ontstaat, andere structuren worden gezocht en interessante verbindingen ontstaan. Binnen jouw cirkel van invloed kan het leven dan mooier, slimmer en anders worden geleefd.
Niet elke week meer op kantoor overleggen met enorme afstanden in de auto, maar hup iets vaker met elkaar op ZOOM of SKYPE en dan 2x per jaar een hele dag voor de teambuilding plannen, beter voor het milieu en voor onze eigen belasting.

Straks komt er een periode dat we langzaam terug stappen in de routine die we gewend waren, hopelijk met inzichten die ons helpen zaken duurzamer aan te pakken voor een betere wereld voor mens, dier en aarde. Want wie nu nog niet door heeft dat er iets flink FOUT gaat in onze wereld, waarin wij mondiaal als één eco(nomisch)systeem functioneren, mist het goed doorleven van een crisis.

Survival tips

Vooruit dan toch nog enkele survival tips uit eigen praktijk:

  • Neem af en toe een spirituele pauze, zoek het vrolijke op naast de harde realiteit;
  • zoek ALLEEN tijd en gun je partner dat ook (houdt de irritaties enigszins op afstand);
  • maak wandelingen en behoudt 1.5 m afstand met iemand buiten je gezin, die goed kan luisteren en relativeren en praat zalig van je af;
  • en met enige regelmaat een rondje dankbaarheid, voor al datgene wat er nog wel is.

 

 

Lilian ter Laak
Opleider en adviseur
bij NSO-CNA Leiderschapsacademie

 

Naar onze andere blogs

5 1 stem
Artikel waardering
Deel dit bericht
Abonneer
Laat het weten als er
guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
0
Zou graag je gedachten willen weten, laat een reactie achter.x
Spring naar toolbar