Persoonlijk Leiderschap
start 25 september 2019

“Een leraar in de beste betekenis van het woord:
iemand die je doet en laat groeien”

John Schreijer, Docent NSO-CNA Leiderschapsacademie

 

In Memoriam: John Schreijer (1950- 2025)

Op 23 januari overleed John Schreijer. John was jarenlang docent en domeinhouder van onze voormalige Master Educational Management, voor de modules Strategische Bedrijfsvoering en Projectmatig Werken aan kwaliteitsverbetering.

Voor de VO-academie gaf hij namens NSO-CNA Leiderschapsacademie ook vele jaren de succesvolle leergang HRM en Financieel leiderschap.

Met de komst van onze vernieuwde master, de MEL, stopte John als opleider. Dat was in 2021. Maar hij bleef betrokken. Zo bezocht hij onlangs ons 35-jarig jubileum.

Hieronder delen we herinneringen van collega’s en studenten van John. Daaruit blijkt steeds weer dat hij bij velen een blijvende indruk achterliet.

Aan dit stuk werkten mee: Cock Raaijmakers, Math van Loo, Bart Schipmölder, Hendrico Hillebrand, Freerk Wortelboer, Mirjam Meinema, Rachel Taggenbrock, Carlijn Bos en Bob Elemans.

John als collega

“John en ik kenden elkaar niet heel lang: 10 jaar. Maar de klik was er direct.”

Aan het woord is Cock Raaijmakers, met wie John jarenlang een inmiddels legendarisch docentenduo vormde. Samen brachten ze de ‘zakelijke’ kant van het schoolleiderschap tot leven voor studenten.

“We voelden elkaar vanaf het begin aan en wisten wanneer we op elkaars verhaal konden inbreken. Ik denk dat we elkaar goed aanvulden: John was wat zwaarder op de hand dan ik over het algemeen. Zo was hij altijd op zoek naar de achtergrond van mensen en wat hen dreef. Ik was daar wat lichter in, zag van veel dingen de humor en lichtheid in.”

Anderen die met John samenwerkten bouwden ook al snel een band met hem op. Zo ook Math van Loo, die eveneens samen met John doceerde:

“John was een collega, die een vriend werd. Dat kwam door hem. Hij was attent, opmerkzaam en positief. Ook was hij altijd belangstellend: hij vroeg naar al je bezigheden en je plannen en daarna vooral naar hoe het werkelijk met je ging. En wat hij daarin kon betekenen.”

John Schreijer, Cock Raaijmakers en Math van Loo

John, Cock en Math

 

Geïnteresseerd, en altijd bereid iets te betekenen. Dat gold ook als het om de koers van NSO-CNA ging, herinnert Bart Schipmölder zich nog goed:

“John was altijd bereid mee te denken, en zijn ideeën in te brengen. In 2015 dacht hij vanuit zijn bedrijfskundige ervaring mee over de richting van onze organisatie. We waren het lang niet altijd eens, maar een beetje schuren mocht altijd. En als ik dan toch een andere keuze maakte, respecteerde hij deze altijd (ik moest het altijd wel even horen).”

Hendrico Hillebrand onderschrijft bovenstaande ervaringen met John:

“Hij was markant, bevlogen en betrokken. En ja, hij kon heel kritisch zijn, maar altijd vanuit loyaliteit. Op kantoor kwam hij altijd even binnen voor een praatje. Dan vroeg hij eerst hoe het met mij ging, en daarna met NSO-CNA. Op ons 35-jarig jubileum kwam ik hem weer tegen na enige tijd, en vroeg hij ook weer naar mij, de organisatie en de opleiding, in die volgorde.”

John als opleider

“Samen ontwierpen we een meerdaags seminar, waarvoor we met de studenten in een hotel verbleven. Ons doel: zo weinig mogelijk droge theorie doceren. Zo kwamen we op een meerdaags seminar, waarin we schoolleiders op een speelse manier op sleeptouw namen en enthousiast maakten voor de cijfers. Dat lukte ons samen.”

Want ‘droge theorie’, dat was precies wat studenten die de module Strategische Bedrijfsvoering volgden, vreesden. Zo ook Rachel Taggenbrock:

“Voor mij was de module confronterend: uitgaven, inkomsten, vlottende activa… Ik was me wezenloos geschrokken, snapte er niks van. Maar dankzij John en Cock raakte ik die angst voor cijfers kwijt, en ging ik er juist de waarde van inzien.”

Dat bleek de grote kracht van John en Cock als duo, ervaarde ook Bob Elemans:

“Samen droegen ze enorm bij aan de professionalisering van onderwijsfinanciën. Ze pakten de module serieus aan, maar altijd met ruimte voor een dolletje samen.”

Maar hoe deden ze dat dan precies, ‘droge’ theorie laten leven? Cock onthult enkele geheimen:

“Een van mijn hobby’s is muziek. Vooral omdat die moeiteloos herinneringen kan oproepen. John deelde die liefde. Zo besloten we om aan de start van ons seminar muziek op te zetten terwijl studenten binnenkwamen. Dan ontdooiden zij direct en deelden eigen herinneringen. Daardoor ontstond al snel een gevoelige sfeer, voorbij aan ‘financiën’. Dat bereidden we verder niet voor, dat ontstond gewoon.”

Dat John – naast zijn ernstige kant – ook humor had, zag ook Carlijn Bos:

“John en Cock waren een soort Peppie en Kokkie, en dat bedoel ik heel positief. Ze waren ontzettend op elkaar ingespeeld. Het verwonderde mij dat ze ontzettend verouderde beelden gebruikten in hun verhaal. Maar ze kwamen ermee weg door hun kennis en charme.”

Zo werd het een waardevolle module voor schoolleiders, zag ook Hendrico:

“Veel studenten deden deze module als laatste. Ze hadden niet veel met cijfers, dus schoven ze deze maar wat graag voor zich uit. Maar achteraf wisten ze: je leert er niet om ‘boekhouder’ te zijn, maar juist om kritische vragen te stellen op dat vlak, en je leiderschap ook op dat vlak te pakken.”

Ook Freerk Wortelboer was onder de indruk van hoe John de ‘cijfers’ wist te verbinden met ‘de mens’:

“Mijn vakgebied is Persoonlijk Leiderschap. Heel anders dus dan bedrijfsvoering. Juist daarom vond ik het mooi hoe John de brug sloeg tussen zijn onderwerp en leiderschap. Namelijk door schoolleiders te laten zien dat je ook op dat vlak als mens ergens voor moest staan, om daar stevigheid in te ontwikkelen om geldstromen in de juiste banen te leiden.”

John als nestor

John had een bewogen leven, met grote persoonlijke verliezen. Misschien dat veel mensen hem juist daardoor als een soort nestor gingen zien. Freerk:

“Hij straalde een soort wijsheid en rust uit. Bijna boeddhistisch. Hij maakte ook zo’n mooi onderscheid tussen ‘vinders’ en ‘vragers’: vinders vinden overal wat van, die wijzen en oordelen en zijn uit op het eigen gelijk. Vragers zijn oprecht geïnteresseerd en stellen vragen, om een persoon, een vraagstuk of situatie verder te helpen.”

Iemand vooruithelpen. Dat deed John ook voor Bart, die hem daarvoor dankbaar is:

“John sprak meermaals zijn vertrouwen in mij uit, en drong aan op mijn benoeming. Zelfs nadat we in mijn jaar als manager Maatwerk stevig hadden gebotst. Dat hadden we goed uitgesproken en het leek dat het onze relatie en vertrouwen in elkaar juist versterkte. Daarna was hij in mijn eerste jaren als directeur zeer ondersteunend en een soort vaderlijke mentor voor mij.”

Math kan die ervaring alleen maar onderschrijven:

“John was attent, opmerkzaam en altijd positief. Maar stevig ook: hij steunde, maar niet onvoorwaardelijk. Zonder eisen te formuleren aan je keuzes, was het meteen duidelijk dat de kwaliteit ervan wél ter discussie stond. En dan bleek dat hij ze zonder meer steunde.

John was maar 6 jaar ouder dan ik. Maar wát heb ik veel van hem geleerd. Hij was en bleef een leraar, in de beste betekenis van het woord: iemand die je doet en laat groeien. Onbaatzuchtig.”

Een vaderlijke mentor en nestor. Dat was hij ook voor Mirjam Meinema, die John haar hele leven kende:

“We waren overburen. Ik ben opgegroeid met zijn kinderen. Onze gezinnen gingen zelfs met elkaar op vakantie in Frankrijk. Ik weet nog hoe we met z’n allen in kano’s zaten in de Gorges du Gardon. Toen wist ik natuurlijk nog niet dat ik ook professioneel een band met hem zou hebben, en dat hij daarin ook een nestor zou zijn.

Zo werd hij in mij latere leven een onmisbare sparringpartner op professioneel gebied, naast al het andere wat hij al voor mij betekende. Hij volgde mijn carrière op de voet, van docent Geschiedenis tot conrector. Als ik advies nodig had, ging ik naar hem. Daarbij was hij altijd kritisch, eerlijk, spiegelend en motiverend.”

John als mens

Alles wat hierboven is gezegd, geeft al een goed beeld van de mens John. Maar daarmee is nog lang niet alles gezegd. Zonder pretentie om John volledig recht te doen, volgen hieronder nog enkele mooie uitspraken en herinneringen van zijn collega’s en studenten:

Hoewel we elkaar buiten het werk om niet vaak zagen, hadden we een uitermate vriendschappelijke, diepe werkrelatie.

Na elk seminar was het tijd om de studenten te beoordelen. Dat deden we in een apart zaaltje in het hotel. Dan lieten we eten bezorgen, en waren vaak tot in de kleine uurtjes bezig om onze feedback te formuleren. Dat was hard werken, maar ook dolle pret met elkaar.

En ja, we bespraken ook andere dingen. Het hele leven kwam langs. Verdriet en verlies – waarvan we allebei ons portie hadden gehad – en hoe we daarmee omgingen. Die dagen zijn me dierbaar.” – Cock

“Hij was zeer verknocht aan zijn opleiding en raakte daarin goed bevriend met zijn collega’s Cock en Math. Het raakte mij om te zien hoe de vriendschap met Cock zich ontwikkelde en hij alleen nog maar wilde opleiden als zij het samen konden doen. Stoppen met de opleiding deed hem veel.

Het is ongelofelijk dat hij er nu ineens niet meer is. We hadden afgesproken dat ik in het voorjaar bij hem van zijn befaamde tosti’s zou gaan genieten. Dan kan dus niet meer, ik ga hem missen.” – Bart

“Ooit schreef ik een artikel, waarin ik mensen bevroeg over de impact van life-events. Ook John. Als je meemaakt wat hij meemaakte, ben je niet meer bang. Dan ga je dingen aan, onvervaard.

John was altijd betrokken en geïnteresseerd. Daar konden we elkaar goed vinden. Het is alweer even geleden sinds ik met hem samenwerkte. Maar het zijn dierbare herinneringen.” – Freerk

“Hij was heel direct als docent. Sturend bijna. Soms liet hij me ook wel spartelen. Dan zocht ik naar een antwoord, en stond hij net zo lang naast me tot ik vond wat ik moest vinden. Het is een raar idee dat hij er niet meer is. Veel te snel.” – Rachel

“Een man met veel kennis en een groot netwerk, bij wie je altijd terechtkon, zodat je direct antwoord kreeg op je vragen. Hij heeft veel voor mij betekend.” – Bob

“Hij was hockeyer, net als ik. Dat gaf al een band. Toen ik het seminar bij hem volgde, was hij net aan zijn hart geopereerd. Eigenlijk moest hij het rustig aan doen. Ik vroeg vaak: ‘Gaat het wel? Moet je niet even rusten?’ Dat was wel gek, van student naar docent, maar daardoor bouwden we iets op en hielden we contact.

Op mij kwam hij over als lief, betrokken en kundig. Naar mij toe liet hij ook kwetsbaarheid zien, wat hem niet perse eigen was.” – Carlijn

“Vanaf mijn 3e tot zijn overlijden: hij is altijd in mijn leven gebleven, ook na mijn vertrek uit Arnhem. Voor mij was hij een steun in de rug, iemand naar wie ik altijd toe kon gaan als ik advies nodig had. Dankzij John startte ik ook als zelfstandige. En ja, hij was er ook voor mij toen ik mijn eigen verliezen leed. Hij was een ‘secure base’, iemand op wie ik kon bouwen en vanop aan kon.” – Mirjam

“Ik mis hem nu al.” – Math

Mocht je willen reageren op het overlijden van John, dan kan dat bij het bericht op onze LinkedIn pagina.

In 2018 gaf john een interview over de schoolleider als vrager. Dat typeerde zijn kijk op het vakmanschap.

John Schreijer, opleider Strategische Bedrijfsvoering

 

 

 

Spring naar toolbar